جدیدترین پیشرفتها در ذخیره داده روی الماس، این ماده را به یکی از امیدوارکنندهترین گزینهها برای ذخیرهسازی اطلاعات تبدیل کرده است. فناوریهای جدید امکان ذخیره دادهها به تراکمهای فوقالعاده بالا را فراهم کردهاند و دادهها میتوانند برای میلیونها سال بدون نیاز به نگهداری حفظ شوند.
1. استفاده از نقصهای نیتروژنی در الماس
یکی از تکنیکهای برجسته شامل استفاده از مراکز نیتروژن-خلا (نقصهای نیتروژنی در ساختار کریستالی الماس) است. این مراکز به دلیل توانایی جذب و نگهداری نور، دادهها را با دقت فوقالعادهای ذخیره میکنند. تحقیقات اخیر نشان داده که میتوان دادهها را بهصورت کوانتومی در این مراکز ذخیره کرد و حتی در دمای اتاق نیز آنها را پایدار نگه داشت، که چالش بزرگی در ذخیرهسازی کوانتومی محسوب میشود .
2. حجم بالای ذخیرهسازی
دانشمندان با تولید ویفرهایی از الماس به اندازه 5 سانتیمتر، توانستهاند دادههایی به حجم 25 اگزابایت را روی این ویفرها ذخیره کنند. این مقدار معادل اطلاعات ذخیرهشده روی میلیونها دیسک Blu-ray است. به عنوان مثال، یک ویفر الماس میتواند کل اطلاعات توزیعشده در یک روز اینترنت جهانی را در خود جای دهد .
3. نوشتن و بازنویسی دادهها در مقیاس اتمی
روشهای جدید از لیزرهای باریکباند و شرایط خاص استفاده میکنند تا دادهها را بهصورت بسیار دقیق و حتی در سطح اتمی ذخیره و بازنویسی کنند. این روشها نه تنها تراکم ذخیره را افزایش دادهاند، بلکه امکان پاک کردن و بازنویسی دادهها را نیز فراهم کردهاند .
4. طول عمر و پایداری بالا
با استفاده از الماس بهعنوان یک محیط ذخیرهسازی، دادهها میتوانند بدون تخریب و نیاز به نگهداری خاص، برای میلیونها سال در دمای معمولی حفظ شوند. این ویژگی الماس را برای ذخیرهسازی بلندمدت اطلاعات حیاتی، مانند دادههای علمی یا فرهنگی، ایدهآل میکند .
هرچند هزینههای تولید این فناوری در حال حاضر بالا است، اما انتظار میرود که با پیشرفتهای بیشتر و بهبود فرآیندهای تولید، کاربردهای عملی آن گسترش یابد.
همچنین می توانید یافته های این پژوهش را در nature photonics مشاهده نمایید.